Ανείπωτα - Ποίηση

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

ΧΑΝΕΣΑΙ ΜΕΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Δεν σε μισώ ούτε σε παρεξηγώ
ίσως ίσως σ' έχουν πληγώσει
για αυτό μου φέρεσαι σκληρά
δεν σε μισώ ούτε και προσπαθώ
να αποκομίσω κάτι
δεν ντρέπομαι ούτε θα ντραπώ
να το φωνάξω σ' αγαπώ
θεός να μην με σώσει
αν δεν σου δείξω αγάπη.

Χάνεσαι μες το άπειρο
πιάνεσαι από τον κόσμο
και όταν σε κατακρίνουν
δένεσαι με τον φθόνο
θυμάσαι πάντα τα παλιά
κοιμάσαι με εφιάλτες
και όταν ξυπνάς απότομα
λυπάσαι για τον πόνο.

Δεν σε μισώ ούτε και σε κακίζω
ίσως ίσως σ' έχουν πικράνει
για αυτό με βλέπεις πονηρά
δεν σε μισώ ούτε αγαναχτώ
αντίθετα υποφέρω
δεν ντρέπομαι ούτε θα ντραπώ
να το φωνάξω σ' αγαπώ
θεός να μην με νιώσει
αληθινά στο λέω.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

ακομα και τα πουλια ξερουν ν'αγαπουν....

ακομα και τα πουλια ξερουν ν'αγαπουν....

ποια ειναι αληθεια η πιο τρυφερη λεξη που εχεις ακουσει ποτε;;

η πιο αληθινη;;

ποτε εξεφρασες αυτο που ενιωσες ,ακριβως οπως το ενιωσες χωρις να φοβηθεις την απορριψη ή ισως και τον χλευασμο;;

ποτε θυμηθηκες για τελευταια φορα οτι εισαι ανθρωπος ;;

οτι εχεις αδυναμιες,παθη....

οτι κανεις λαθη..;

η πιο παρεξηγημενη λεξη................

Σ ΑΓΑΠΩ

ψευτικη πολλες φορες, ανουσια τις περισσοτερες...

πολλες φορες αλλα λεμε και αλλα εννοουμε...

αναλογησου τις φορες που ειπες Σ ΑΓΑΠΩ χωρις στην πραγματικοτητα να το εννοεις...

εννοουσες....ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ...

ποσες φορες ειπες ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ και εννοουσες....ΣΕ ΘΕΛΩ...

ποσες ειπες ΣΕ ΘΕΛΩ ενω απλα δεν ειχες αλλα περιθωρια επιλογης...

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

λες;;;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που εισαι διπλα μου;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μοιραζεσαι το ταξιδι σου μαζι μου;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με νοιαζεσαι;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μ αντεχεις;;;

Για μενα το μεγαλυτερο αμαρτημα ειναι η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ....

Και ''ουδεις αχαριστοτερος του ευεργετηθεντος''!!!!

Αν είναι αλήθεια..

..αυτό που χωράς

δεν είναι ποτέ λάθος ..

απλά ίσως Ζητά θυσία

στο βωμό της αγάπης

και την τελευταία άμυνα

του είναι σου
για να το νοιώσεις.-

Ρέμβης κι ανασαιμιάς

14Φεβ 2008

22

Σ' ανταμώνω σ' ένα άστρο που λαβώνει

και στο μέλλον τ΄ αχανές το ζωηρό
και στον άνεμο που όλο μας ζυγώνει

σου γητεύω το φιλί το ποθητό

Δραπετεύει το φεγγάρι στο ξενύχτι
συναντά την ηδονή στο πουθενά
την κρατά στην αγκαλιά του μ΄ ένα δίχτυ
και στενάζει με καυτή ανασαιμιά

Την ανάσα σου εισπνέω μ' ένα άνθος
την θωρώ μες απ΄ τον πόθο των ματιών
την εκπνέω μες στα χείλη σου με πάθος
και μεθούμε απ' την δίνη των φιλιών

Είσαι δαίμονας, τ' ανέμου ερωμένη
και δυνάστης, καταιγίδα στ΄ ανοιχτά
μια σειρήνα π' ανασαίνει και προσμένει
ένας φάρος που μας φέρνει πιο κοντά

- Στην Ελένη Γ. ( L.N.E ) -

_ Τάκης Τσαντήλας _

Tags: αφιερωμένα, έμμετρες αποδράσεις, στίχοι, ποίηση, σκέψεις

Για σένα..

08Φεβ 2008

21

Αστέρια ρίχνω στα μαλλιά σου.
Στάλες δροσιάς, να συντροφεύουν τα όνειρά σου.
Με συνεπήρε η ομορφιά σου και ξεχάστηκα.
Το ραβδάκι, μου γλίστρησε από τα χέρια.
Κατέβηκα δειλά στη γη να το βρω.
Τα ροδοπέταλα τίναξα πάνω από το σεντόνι.
Έβαλα τη καλή φορεσιά.
Τη γαλάζια.
Ζωγράφισα δύο κοκκινίλες στα μάγουλα.
Βούρτσισα τα μαλλιά.
Κοιτάχτηκα στη λίμνη με τα νούφαρα.
Έτοιμη.
Εμφανίστηκα μπροστά σου άξαφνα.
Δεν τρόμαξες.
Είχε χαθεί η φωνή μου.
Σε άγγιξα.
Γύρισες προς το μέρος μου.
Χαμογέλασες.
Τα μάτια μου κοίταξες.
Τα μάτια σου είδα κι εγώ.
Με πήρες μια αγκαλιά...
Έσκυψες και έψαξες μέσα στις αγριοτριανταφυλλιές.
Βρήκες το ραβδάκι μου.
Μάτωσε το κορμί σου από τα αγκάθια.
Μάτωσε το ραβδί από το κορμί σου.
Άπλωσες το πληγωμένο σου χέρι και μου το πρόσφερες.
Το πήρα και φίλησα το κόκκινο δάκρυ που έσταζε από το αστέρι που είχε στην άκρη του.
Το ακούμπησα στα χείλη σου και αυτά, πήραν χρώμα.
Τα μαύρα σου μαλλιά ανέμισαν.
Τα μαύρα σου μάτια ανοιγόκλεισαν.
Όταν είδα εκείνο το κορίτσι να σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπό σου,
ανάσα πήρα, γεμάτη από το άρωμά σου,
τότε χαμογέλασα κι εγώ.

Ευτυχισμένη απογειώθηκα.

Αφιερωμένο στον Μπάμπη μου, το παλικάρι μου

L.N.E

Tags: αφιερωμένα

Σε χρώμα βυσινί..

31Ιαν 2008

17

Ψυχή μου,

ακόμα κι αν νεκρή συρθώ στον Άδη απόψε,

εσύ, θα με αναστήσεις και πάλι.

Τα φιλιά , τα αγγίσματα θα νιώσω,

να καλούν την ευτυχία σε αγρυπνία ιερή

Κι ανάσα απ΄ τα χείλη σου καυτή θα πιω να ξεδιψάσω.

Με χρώμα από τα βύσσινα

που έκλεψα χθες βράδυ,

τη θάλασσα θα ντύσω

Κι όρκο θα κάνω στο νεαρό δαιμόνιο που έρωτα το λένε

κάθε δείλι να με καρφώνει με τα βέλη του,

κάθε χάραμα να με ανασταίνει η αγκαλιά σου.

Να γείρω πλάι σου

φεγγάρι ολόγιομο τη μέρα,

ήλιος να ανιχνεύω τη νύχτα τα σκοτάδια σου.

Πόθος να γίνω,

να αρμενίζω στη βυσσινί σου θάλασσα.

Μια σταγόνα δάκρυ

στα μάτια σου θα αφήσω,

τα όνειρα που κάνουμε, πιο καθαρά να βλέπουν..

τάμα είναι, στον Νικόλα..

L.N.E

Tags: αφιερωμένα, ερωτικα

Άγγισμα

08Αυγ 2008

48

Ήρθα σιγά στο πλάι σου
και σ΄ άγγιξα ανάλαφρα
καθώς έβραζε
το ηφαίστειο στο σώμα σου
κι ανέδυε σεισμούς ηδονικούς
και η ανάσα σου πάλλονταν
εκπνέοντας πόθους απόκρυφους

Συνέχισα να σε αγγίζω
πιο έντονα, ιχνογραφούσα
το περίγραμμα στα χείλη σου
τις εξεγερμένες ρόγες των μαστών σου
τα μουσκεμένα σκέλια σου

Δεν μ΄ έβλεπες, απλά απολάμβανες
σαν τον λαθραίο καπνό
τσιγάρου σέρτικου
που εισπνέεις άπληστα
και που το νιώθεις μέσα σου
να δρασκελά τις φλέβες σου
να ρέει στο αίμα σου
να υγραίνει το βλέμμα σου
αλμυρό και διάφανο
σαν μυστικό ερωτικό
στο αγιόκλημα

- Στην Ελένη -

_Τάκης Τ. _

Tags: παρεκτροπές, αφιερωμένα, ποίηση, σκέψεις