Δευτέρα 29 Απριλίου 2013


Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούλιος 3rd, 2011, 5:07 pm
Άξιον Εστί - Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού :smt059

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεύει: Αντρέας Κουλουμπής

Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού
και κορίτσια ωραία με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.

Ναοί στο σχήμα τ' ουρανού
και κορίτσια ωραία με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδίας μας ψηλά μηδενίζοντας και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Μαΐστρος με το μυτερό του σάνταλο και ο Γραίγος ο ασυλλόγιστος με τα λοξά του κόκκινα πανιά.
Φύγανε και βαθιά κάτω απ' το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά, των βράχων τ' αγάλματα!
Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γ
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...


Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούλιος 3rd, 2011, 5:04 pm
Ελύτης: Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος ( :smt020 δυνατό..)

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος

λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση

κι όπου φωλιάσει και σταθεί
κανείς να μην του φτάνει εκεί

Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα
τονε ξυπνάν χαράματα

τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος
του τρώνε και το λίγο βιος

κι από το στόμα την μπουκιά
πάνω στην ώρα τη γλυκιά

του τηνε παίρνουνε κι αυτή
χαρά στους που 'ναι οι δυνατοί!

Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί
γι' αυτούς δεν έχει χόρταση.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...


Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό Petr_4 » Ιούνιος 29th, 2011, 11:47 am
Υπαρξιακο ποιημα του Βασιλη


Μια χαραμάδα απ' το παντζούρι λίγο φως
κι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν' ανοίξει
νιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατός
σαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει

Θέλω να βγω απ' τ' αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια

Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορεί
να 'χω γεμίσει το δωμάτιο που μένω
τη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείς
εγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω

Θέλω να βγω απ' τ' αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
Νομιζω πως η μοναδικη δουλεια που θα μου ταιριαζε καπως,ειναι αυτη του Θεου
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
Άβαταρ μέλους
Petr_4
Crazy poster
 
Δημοσ.: 6923
Εγγραφη: Σεπτέμβριος 2nd, 2006, 11:11 am
Τοποθεσια: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Κορυφή
Το μέλος Petr_4, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό Petr_4 » Ιούνιος 29th, 2011, 11:51 am
Κοινωνικη ποιηση-σοσιαλιστικος ρεαλισμος,απο τον Βασιλη

Αυτός ο κόσμος πως με τρομάζει,
με υποκρισία σαν με κοιτά,
το κάθε σφάλμα μου καταδικάζει,
και ύστερα ψεύτικα χαμογελά,

Ψυχούλα μου, ψυχούλα μου,
πάρε με από δω μέσα,
δεν την αντέχω την ντροπή,
την ψεύτικη την μπέσα,

Ψυχούλα μου, ψυχούλα μου,
πάρε με από δω μέσα,
δεν την αντέχω την ντροπή,
την ψεύτικη την μπέσα,

Αυτός ο κόσμος μια σ' ανεβάζει,
και μια σε ρίχνει στα χαμηλά,
το κάθε σου όνειρο το κομματιάζει,
και ύστερα ψεύτικα χαμογελά,

Ψυχούλα μου, ψυχούλα μου,
πάρε με από δω μέσα,
δεν την αντέχω την ντροπή,
την ψεύτικη την μπέσα,
Νομιζω πως η μοναδικη δουλεια που θα μου ταιριαζε καπως,ειναι αυτη του Θεου
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
Άβαταρ μέλους
Petr_4
Crazy poster
 
Δημοσ.: 6923
Εγγραφη: Σεπτέμβριος 2nd, 2006, 11:11 am
Τοποθεσια: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Κορυφή
Το μέλος Petr_4, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό Petr_4 » Ιούνιος 29th, 2011, 11:57 am
Απο την νεα δουλεια του Βασιλη που πραγματικα με αγγιξε. Ποιημα με κοινωνικες προεκτασεις,γκρεμιζει τον μυθο του παθητικου καπνισματος,αλλα και φιλοσοφικες περει πρεπει και θελω.

Μου λένε να το πετάξω το ρημάδι
Δεν παίρνει άλλη αναβολή
Γι’ αυτό το κόβω από αυτό το βράδυ
Αν και δεν θέλω τούτη τη ζωή

Και κείνη μου ‘λεγε τα ίδια
Γιατί με αγαπούσε λέει πολύ
Την είδα την αγάπη της σκουπίδια
Ακόμα ένα τσιγάρο πυρπολεί

Τελευταίο τραγούδι
Τελευταίο τσιγάρο
Φέρτε μου μια φωτογραφία
Να το κρατάω και να γουστάρω

Τελευταίο τραγούδι
Τελευταίο τσιγάρο
Και μια κορνίζα να τη βάλω
Να με θυμούνται να φουμάρω

Μα όταν μια ολόκληρη ζωή
Όταν μια ολόκληρη ζωή
Παρέα ήμουν με ένα τσιγάρο

Εγώ το διάλεξα γι’ αυτό
Ποτέ δεν έκανα κακό
Παρά στον ίδιο μου τον εαυτό

Μου λένε λίγο εμένα να κοιτάξω
Να αλλάξω δρόμο και μυαλό
Αργά είναι την καρδιά μου να πετάξω
Μακριά της δεν υπάρχει πια καλό

Γι’ αυτό και μ’ άφησε κομμάτια
Για κείνη ήμουν πάντα ο σκληρός
Πιο μέσα από της ψυχής μου τα άγρια μάτια
Πάντα όταν κλαίω φταίει ο καπνός

Τελευταίο τραγούδι
Τελευταίο τσιγάρο
Φέρτε μου μια φωτογραφία
Να το κρατάω και να γουστάρω

Τελευταίο τραγούδι
Τελευταίο τσιγάρο
Και μια κορνίζα να τη βάλω
Να με θυμούνται να φουμάρω

Μα όταν μια ολόκληρη ζωή
Όταν μια ολόκληρη ζωή
Παρέα ήμουν με ένα τσιγάρο

Εγώ το διάλεξα γι’ αυτό
Ποτέ δεν έκανα κακό
Παρά στον ίδιο μου τον εαυτό

Μου λένε να το πετάξω το ρημάδι
Δεν παίρνει άλλη αναβολή
Νομιζω πως η μοναδικη δουλεια που θα μου ταιριαζε καπως,ειναι αυτη του Θεου
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
Άβαταρ μέλους
Petr_4
Crazy poster
 
Δημοσ.: 6923
Εγγραφη: Σεπτέμβριος 2nd, 2006, 11:11 am
Τοποθεσια: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Κορυφή
Το μέλος Petr_4, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό Petr_4 » Ιούνιος 29th, 2011, 12:02 pm
Εδω δεν θα βαλω τους στιχους απο τα ποιηματα του Ζαφειρη Μελα. Ειναι underground τα ασματα,να κατσετε να τα ακουσετε.

Νομιζω πως η μοναδικη δουλεια που θα μου ταιριαζε καπως,ειναι αυτη του Θεου
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
Άβαταρ μέλους
Petr_4
Crazy poster
 
Δημοσ.: 6923
Εγγραφη: Σεπτέμβριος 2nd, 2006, 11:11 am
Τοποθεσια: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Κορυφή
Το μέλος Petr_4, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούλιος 2nd, 2011, 8:32 pm
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ- YARA YARA από το δίσκο ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ Καββαδίας SS Ionion

Yara Yara Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Kαθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δύο centavos
κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Bηρυττό.

Mε πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Aπάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.

Kούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.
Nαυτάκι του γλυκού νερού.
Σε πιάνει ―μην το πεις αλλού― σα γάτα η λαμαρίνα
και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.

Tο ντύμα πάρε του φιδιού και δώσ' μου ένα μαντίλι.
Eγώ, ―και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Tισιανό.
Bίρα, Kεφαλονίτισσα, και μάινα το καντήλι.
Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.

Σου πήρ' από τη Nάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.
Πίσω απ' το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
έβενος, ―γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.

Φώτα του Melbourne. Bαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει διάρα,
του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.

Γερά την ανεμόσκαλα. Kαφέ για τον πιλότο.
Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
Kαι σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.

Mια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; ―Mατώνει, δε σκοτώνει.
Ποιός είπε φούντο; Ψέμματα. Δε φτάσαμε ποτές.
(Τραβέρσο, Αγρα 1990)

William George Allum Βασίλης Παπακωνσταντίνου Ηρώδειο 2005

Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ' το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ' ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...

Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή·
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό,τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου· γνώριζεν αυτός - καθώς το ξέρουμ' όλοι -
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...

Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: "θέλησε το στίγμα του να σβήσει"
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.
Μαραμπού (1933)
Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
Άβαταρ μέλους
o drakos
Fast poster
 
Δημοσ.: 1138
Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
Τοποθεσια: αλλού..
Κορυφή
Το μέλος o drakos, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούλιος 2nd, 2011, 8:45 pm
ΚΕΡΙΑ - Κ.Π ΚΑΒΑΦΗΣ - Ν.Αθανασάκης, Χ.Καλατζίδου
http://youtu.be/7LIJebGra_Y
Κάτια Δανδουλάκη-Αλέξανδρος Χατζής
http://youtu.be/vCpaUvyL_48
Ειρήνη Παππά
http://youtu.be/_0DiYKzHHdY
Κεριά (1899)
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Θάλασσα του πρωϊού - Κωνσταντίνος Καβάφης Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Έτσι πολύ ατένισα ποίηση Κωνσταντίνου Καβάφη μουσική Σάκη Τσιλίκη

Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα,
που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.

Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά.
Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα·
πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι,
και πέφτουν, λίγο, επάνω στ' άσπρα μέτωπα.
Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν
η ποίησίς μου.... μες στες νύχτες της νεότητός μου,
μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1917) 
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...


Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούνιος 9th, 2011, 5:41 pm

ΠΟΛΥΞΕΝΗ - ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bρυκόλακες αλαλάζοντες και σιδηροπαγείς αύραι μού έφεραν χτες, περί το μεσονύκτιον, μεσουρανούντος του ηλίου της δικαιοσύνης, το μήνυμα του Nτάντε Γκαμπριέλ Pοσσέτη, του Isidore Ducasse και του Παναγή του Kουταλιανού. H πίκρα μου στάθηκε μεγάλη ! Mέχρι της στιγμής εκείνης επίστευα εις τα προφητικά οράματα των τορναδόρων, πρόσμενα τους χρησμούς των αλλοφρόνων ιππέων, προσδοκούσα τας μεταφυσικάς επεμβάσεις των αγαλμάτων. Mε γαλήνευε η ιδέα του πτώματός μου. H μόνη μου χαρά ήτανε οι πλόκαμοι των μαλλιών της. Έσκυβα ευλαβικά και φιλούσα την άκρια των δακτύλων της. Παιδί ακόμα, στην δύσιν του ηλίου, έτρεχα ωσάν τρελλός να προφτάσω να κλέψω, πριν νυχτώση, τα λησμονημένα σκιάχτρα μέσ' απ' τα χωράφια. Kαι όμως την έχασα, μπορώ να πω μέσ' απ' τα χέρια μου, ωσάν να μην ήταν ποτές παρά ένα απατηλόν όραμα, παρά ένα κοινότατο σφυρί. Στη θέση της βρέθηκε μονάχα ένας καθρέπτης. Kι' όταν έσκυψα να δω μέσα σ' αυτόν τον καθρέφτη, δεν είδ' άλλο τίποτες παρά μόνο δύο μικρά λιθάρια : το ένα ελέγετο Πολυξένη, και το άλλο, Πολυξένη επίσης.
Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
Άβαταρ μέλους
o drakos
Fast poster
 
Δημοσ.: 1138
Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
Τοποθεσια: αλλού..
Κορυφή
Το μέλος o drakos, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούνιος 17th, 2011, 12:22 am


Σε Παλιό Συμφοιτητή

Φίλε, η καρδιά μου τώρα σα να γέρασε
Τελειώσε η ζωή μου της Αθήνας,
Που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε,
Και με την πίκρα κάποτε της πείνας.

Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που πατρίδα μου
Τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης
Παρά περαστικός με την ελπίδα μου,
Με τ' όνειρο που εσβήστει, ταξιδιώτης.

Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
Και θα μου πουν δεν ξέρουνε τι εγίνεις.
Μ' άλλον μαζί θα ειδώ την Αφροδίτη σου
Κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.

Θα πάω προς στην ταβέρνα, το Σαμιώτικο
Που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα ΄ναι αλλιώτικο,
Όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.

Θ΄ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
Στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα,
Τριγύρω θα ΄ναι ωραία, πλατύς ορίζοντας
Και θα ΄ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.

Κώστας Καρυωτάκης (1896-928)
Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
Άβαταρ μέλους
o drakos
Fast poster
 
Δημοσ.: 1138
Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
Τοποθεσια: αλλού..
Κορυφή
Το μέλος o drakos, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό общие Ставрогина » Ιούνιος 17th, 2011, 2:19 pm




Άβαταρ μέλους
общие Ставрогина
Μπιμπελό στρατηγίνα - Στην ομάδα από το '10
 
Δημοσ.: 29173
Εγγραφη: Δεκέμβριος 24th, 2007, 6:23 pm
Τοποθεσια: Mars
Κορυφή
Το μέλος общие Ставрогина, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό o drakos » Ιούνιος 19th, 2011, 9:11 am
Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
Άβαταρ μέλους
o drakos
Fast poster
 
Δημοσ.: 1138
Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
Τοποθεσια: αλλού..
Κορυφή
Το μέλος o drakos, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό Chimaera » Ιούνιος 29th, 2011, 11:40 am


Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Chimaera
In.Flux.
 
Δημοσ.: 6763
Εγγραφη: Ιανουάριος 25th, 2011, 3:29 pm
Τοποθεσια: In Flux
Κορυφή
Το μέλος Chimaera, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...

Δημοσίευσηαπό Petr_4 » Ιούνιος 29th, 2011, 11:45 am

Κοίτα το φεγγάρι να με δεις
βγες μες στην βροχή να με αγγίξεις
φέρτα πάνω κάτω να χαρείς
μες στην μοναξιά μου μην μ' αφήσεις
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι
δεν μπορώ
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
μία ζωή δίχως εσένα
πως να ζω
Κοίτα το φεγγάρι να με δεις
βγες έξω στ' αγέρι να με νοιώσεις
φερ' τα πάνω κάτω να χαρείς
πίσω τη ζωή μου να μου δώσεις
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι
δεν μπορώ
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
μία ζωή δίχως εσένα
πως να ζω
Νομιζω πως η μοναδικη δουλεια που θα μου ταιριαζε καπως,ειναι αυτη του Θεου
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Ρόδο Της Μοίρας


          « Το Σπουργίτι | Η Αγάπη Δεν Είναι Ζάλη »

Ρόδο Της Μοίρας


Ρόδο της μοίρας γύρευες να βρεις να μας πληγώσεις
μα έσκυβες σαν το μυστικό που πάει να λυτρωθεί
κι ήταν ωραίο το πρόσταγμα που δέχτηκες να δώσεις
κι ήταν το χαμογέλιο σου σαν έτοιμο σπαθί.
...
Λες κι είχα αναστηθεί γυμνή σε μια παρμένη θύμηση
σαν ήρθες γνώριμος και ξένος, ακριβέ μου να μου χαρίσεις γέρνοντας την απέραντη λύτρωση
που γύρευα από τα γοργά σείστρα του ανέμου
...
Μες στον καθρέφτη η αγάπη μας, πώς πάει και λιγοστεύει
μέσα στον ύπνο τα όνειρα, σκολειό της λησμονιάς
μέσα στα βάθη του καιρού, πώς η καρδιά στενεύει
και χάνεται στο λίκνισμα μιας ξένης αγκαλιάς..
...
Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απέμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρίκυμισμα της θάλασσας ... Ο κόσμος είναι απλός..
" Ερωτικός λόγος " Απόσπασμα
Γιώργος Σεφέρης

Από boulaki στις Πέμπτη, 24 Ιανουαρίου 2013 @ Πέμπτη, 24 Ιανουαρίου 2013 8:19 πμ |
Tags: ερωτικος λόγος , γιώργος σεφέρης , ποίηση , music
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πολλά και διάφορα


« Η Αγάπη Δεν Είναι Ζάλη | Tα Μάτια Της Αγάπης »

Ιστορίες Με Καλό Τέλος


379609.jpg
Μου είπες "όχι άλλο" κι έφυγες.
Ζούσα βαφτισμένος στην απουσία σου. Κι η απουσία σου ήταν η πιο αστραφτερή παρουσία της ζωής μου. Όλα τα κατέλυε κι όλα τα αναγεννούσε απ' την αρχή, σε χρωματισμούς και φωτοσκιάσεις νέες. Φωτοσκιάσεις νοσταλγίας. Αν κάθε κόσμος χρειάζεται τον ήλιο του για να τριγυρίζει γύρω του και να ρουφά ζωή, αυτό το δικό σου "όχι" έγινε τώρα ο ήλιος του κόσμου μου και γύρω απ' αυτό γύριζε η ύπαρξή μου συνεχώς.
Σε νοσταλγούσα.
Η νοσταλγία δίνει στην ζωή ουσία και ανάταση. Αθωώνει τις ψυχές κι ευαισθητοποιεί το δέρμα. Σε μαλακώνει, σε κάνει καλό κι ονειροπόλο. Τα πράγματα γύρω σου από απρόσωπα αντικείμενα μεταμορφώνονται σε σύμβολα, οιωνούς και υπαινιγμούς.
Κυκλοφορούσα ανάμεσα σε σύμβολα και υπαινιγμούς, όλα γύρω από σένα κι αυτό μετάγγιζε στη καθημερινότητά μου ποίηση και συγκίνηση. Το ανούσιο σκηνικό της καθημερινότητάς μου μεταποιήθηκε σε ένα μυστηριακό ιερογλυφικό που ξεκίνησα με ζήλο παθιασμένο να αποκρυπτογραφήσω.
Όλα του βίου μου πήραν μια θέση και συγκλείνανε στο μέγα ερωτηματικό της καρδιάς μου: Πότε θα ξανάρθεις;
Νοσταλγώντας σε, γινόμουν άμορφος κι αδικημένος. Η αίγλη του αδικημένου έριχνε στο πρόσωπό μου χλωμό φωτοστέφανο και με ξεχώριζε απ' όλους τους άλλους γύρω μου που κανείς καημός δεν εξάγνιζε το δικό τους βλέμμα.
Βαφτισμένη στην απουσία σου, πήρε επιτέλους σκοπό η ζωή μου.
Αν είναι αλήθεια ότι αγαπάμε ότι μας λείπει, εγώ από την ώρα που έφυγες σε λάτρεψα. Κι αν οι άνθρωποι γνώριζαν την σημασία που μπορεί να έχει η απουσία τους θα τη χρησιμοποιούσαν καλύτερα στις μεταξύ τους σχέσεις. Αντίθετα, τρομάζουν μήπως απόντες περιπέσουν σε κενό ανυπαρξίας κι αυτό τους κάνει ενοχλητικά φασαριόζους και φλύαρους. Και το κενό της φλυαρίας είναι το χειρότερο.
Η απουσία σου μου γέμιζε την ζωή μου την άδεια. Δεν υπήρχε κενό μέσα μου ή έξω μου που να μην κύλησε η απουσία σου σαν πλημμύρα μπόρας και να το πλημμύρισε. Μήπως κι ο Θεός με την απουσία του δεν εμφανίζεται; Απών σε προκαλεί να τον αναζητάς, να τον οραματίζεσαι και την έκσταση η ερημιά στην φωτιάζει.
Πέρασα ένα ολόκληρο καλοκαίρι ζωντανός απ΄την απουσία σου, συνειδητοποιημένος απ' την σιωπή σου. Ονειροπαρμένος, πληγωμένος, προσανατολισμένος στην αναμονή σου. Ήρωας τραγωδίας μικρής.
350946.jpg
Για πρώτη φορά ήξερα με σιγουριά τι θέλω: Να επιστρέψεις!
Αρχές φθινοπώρου, τελικά, ένα τηλεφώνημα ήταν δικό σου ...
Εγώ που όλον αυτό τον καιρό με οδύνη χαρακτήριζα οποιοδήποτε κάλεσμα μονάχα σαν "Δεν είσαι εσύ ακόμα" με παρατηρούσα να σε υποδέχομαι ψυχρά, με απάθεια, σαν τίποτα να μην συμβαίνει.
Καμιά μα καμιά αυτογνωσία μας δεν είναι ικανή να προβλέψει την αντίδρασή μας κάποια δεδομένη ώρα, όταν πράγματι η ώρα αυτή φτάσει. Από τον τόνο της φωνής σου αισθάνθηκα πως ήσουν έτοιμη να γυρίσεις κοντά μου, έτοιμη να ζητήσεις συγνώμες και να δώσεις όρκους. Και τρόμαξα ...
Παρέδιδες όλα σου τα όπλα κι έκανες όλη σου την λαμπρή εξουσία πάσα σε μένα. Μου μεταβίβαζες το ξίφος της απόφασης για τη ζωή μας.
Η απουσία σου τερμάτιζε εδώ και η μαγεία της και η αξία της μ' εγκατέλειπαν απροετοίμαστο. Ότι ποθούσα κι ότι λαχταρούσα μου προσφερόταν στο πιάτο με άπρεπη, άσεμνη ευκολία.
Γυρνούσες πάλι σε μένα. Η τραγωδία μου τέλειωνε πιο κακόγουστα και κοινότυπα κι απ' το αίσιο τέλος παλιάς ταινίας ελληνικής.
Κι εγώ που τώρα πια κάτι έχω μάθει περισσότερο για τις αλχημίες της παρανοϊκής μου ψυχής, αντέδρασα σαν κακομαθημένο κι εγωιστικό παιδί για να μην χάσω το πανάκριβο δώρο που αξιώθηκα. Για να μην μου λιώσει μέσα στην πλήξη της επιστροφής σου.
Μου είπες: Εντάξει, κέρδισες, θέλω ξανά να γυρίσω κοντά σου.
Τούτη η νίκη μου δεν μ' ενδιαφέρει πια, τούτη η ήττα σου δεν είναι αυτό που γυρεύω.
Και τώρα, σου είπα όχι εγώ για να διαφυλάξω απ' την παρουσία σου, το πολύτιμο απόσταγμα της απουσίας σου.
Μάρω Βαμβουνάκη

Από boulaki στις Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2013 @ Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2013 10:16 πμ |
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Ερωτοχτυπημένος







Ερωτοχτυπημένος

Στίχοι:
Χριστόδουλος Σιγανός
Μουσική:
Χριστόδουλος Σιγανός 1. Σάκης Αρσενίου


Θα `χεις τα πάντα από μένα
θα `χεις ότι θες
τον ουρανό και τ’ αστέρια
ζήτα μου ότι θες

Θα `χεις τα πάντα από μένα
φτάνει να `σαι εδώ
όλη μέρα κι όλη νύχτα
θα δηλώνω εγώ

Ερωτοχτυπημένος τρελά ερωτευμένος
στα δίχτυα σου μπλεγμένος
δεινοπαθώ
για τον πόνο στην καρδιά μου σε κατηγορώ

Θα `χεις τα πάντα από μένα
ότι επιθυμείς
ότι ζητήσει η ψυχή σου
ότι ονειρευτείς

Θα `χεις τα πάντα από μένα
φτάνει να `σαι εδώ
όλη μέρα κι όλη νύχτα
θα δηλώνω εγώ

Ερωτοχτυπημένος τρελά ερωτευμένος
στα δίχτυα σου μπλεγμένος
δεινοπαθώ
για τον πόνο στην καρδιά μου σε κατηγορώ
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Βρήκαν γιατί μας «γονατίζει» η ερωτική απογοήτευση









Βρήκαν γιατί μας «γονατίζει» η ερωτική απογοήτευση
 | Εκτύπωση | 13/07/2010 |


Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημα αυτό εξηγεί τις ακραίες συμπεριφορές

Ο χωρισμός από έναν άνθρωπο με τον οποίο είναι κάποιος ερωτευμένος, διεγείρει τμήματα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην επιβράβευση, στον εθισμό και στην παρακίνηση - γεγονός που εξηγεί γιατί ο πόνος από αυτόν είναι τόσο δύσκολο να ελεγχθεί, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημα αυτό εξηγεί τις ακραίες συμπεριφορές που μερικές φορές γεννά η ερωτική απογοήτευση - μεταξύ αυτών την παρακολούθηση του ατόμου που έφυγε, τις αυτοκτονικές τάσεις ή ακόμα και τους φόνους λόγω ερωτικού πάθους.
 Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσι και τρία πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (το Stony Brook, το Yeshiva και το NY State), υπέβαλλαν σε μια εξελιγμένη μορφή μαγνητικής τομογραφίας 15 ετεροφυλόφιλους φοιτητές και φοιτήτριες, τους οποίους είχαν χωρίσει πρόσφατα οι σύντροφοί τους αλλά αυτοί εξακολουθούσαν να είναι τρελά ερωτευμένοι μαζί τους.

Η εξέταση λέγεται λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) και αποκαλύπτει πώς ενεργοποιούνται τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου κάθε φορά που σκεφτόμαστε ή κάνουμε κάτι.

Η μέση διάρκεια του χρόνου που είχε περάσει από το χωρισμό έως τη δήλωση συμμετοχής στη μελέτη ήταν 63 ημέρες, όλοι οι εθελοντές είχαν υψηλές βαθμολογίες σε ειδικά τεστ αξιολόγησης του πόσο ερωτευμένοι ήταν, ενώ όλοι είπαν πως περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας (πάνω από το 85%) σκεπτόμενοι την/τον πρώην σύντροφό τους και λαχταρώντας να γυρίσει.
 Τρικυμία εν κρανίω…

Όταν οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές τους μία φωτογραφία του/της πρώην συντρόφου τους, υπήρξε πολύ μεγαλύτερη δραστηριότητα σε ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου απ’ ό,τι όταν τους έδειξαν την «ουδέτερη» φωτογραφία ενός απλού φίλου τους.

Η αυξημένη δραστηριότητα παρατηρήθηκε:

* Στην κοιλιακή καλυπτήρια περιοχή του μέσου εγκεφάλου, η οποία περιέχει το κέντρο ευχαρίστησης, ελέγχει τα κίνητρα και την ανταμοιβή, και είναι γνωστό πως παίζει ρόλο στην ερωτική αγάπη.
 * Στον επικλινή πυρήνα και στον κογχιομετωπιαίο/προμετωπιαίο φλοιό, που εμπλέκονται στη λαχτάρα και στον εθισμό.
 * Στον νησιδιακό φλοιό και στο πρόσθιο τμήμα της έλικας του προσαγωγείου, που παίζουν ρόλο στο σωματικό πόνο και στη συντριβή.
…αλλά και ελπίδα

Υπάρχει όμως ελπίδα για τους ερωτοχτυπημένους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως όσο περισσότερος καιρός είχε περάσει από το χωρισμό, τόσο μικρότερη ήταν η δραστηριότητα σε μία άλλη περιοχή του εγκεφάλου (το δεξιό κοιλιακό κέλυφος/ωχρά σφαίρα) η οποία σχετίζεται με την προσκόλληση.

Επιπλέον, υπήρχε ενεργοποίηση στις περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στη διαχείριση των δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων και στην αξιολόγηση του τι χάνουμε και τι κερδίζουμε. Αυτό υποδηλώνει πως όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν χωρισμό, προσπαθούμε να καταλάβουμε και να μάθουμε από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση - και αυτό είναι μια πολύ υγιής αντίδραση, λένε οι ερευνητές.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην «Επιθεώρηση Νευροφυσιολογίας» (JN) την οποία εκδίδει η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία (APS). Σύμφωνα με την APS, συνοπτικά τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι «το πάθος της ερωτικής αγάπης δεν είναι ένα συγκεκριμένο συναίσθημα» αλλά μια ολόκληρη κατάσταση.

Επιπλέον, όσα αποκαλύπτει η νέα μελέτη ενισχύουν τη θεωρία ότι «η ερωτική απογοήτευση είναι μια ειδική μορφή εθισμού» - και μάλλον γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο να τον/την αφήσουμε να φύγει…
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ερωτικά επιγράμματα










Ερωτικά επιγράμματα

Νοεμβρίου 28, 2009 από συκοφάγος
Ιδού η ισχνή Διόκλεια, ομοίωμα άσαρκης Αφροδίτης,
αλλά με τρυφερότητα και χάρες προικισμένη.
Θα πέσω επάνω στο άυλο στήθος της, κι όπως δεν θα απομένει
τίποτε ανάμεσά μας, θα βρεθώ πλάι στη ψυχή της.
.
Την ισχνην Διόκλειαν, ασαρκοτέρην Αφροδίτην
όψεαι, αλλά καλοίς ήθεσι τερπομένην.
Ου πολυ μοι το μεταξύ γενήσεται, αλλ’ επί λεπτά
στέρνα πεσών ψυχής κείσομαι εγγυτάτω.

………………………………………………. Μάρκος Αργεντάριος [ ~ 1ος αιώνας μ.Χ.]

.




IN BED THE KISS – TOULOUSE LAUTREC [η εικονα από εδώ]



Το επίγραμμα είναι είναι λογοτεχνικό είδος υπερχιλιετούς διάρκειας. Πρόκειται για σύντομα και ευσύνοπτα έμμετρα κείμενα, που αρχικά βρίσκονταν χαραγμένα πάνω σε μια σκληρή επιφάνεια. Στην αρχαϊκή περίοδο τα επιγράμματα ήταν είτε επιτύμβια, δίνοντας πληροφορίες σχετικά με το νεκρό, είτε αναθηματικά, με σκοπό να ονομάσουν τον αναθέτη ή την τιμώμενη θεότητα. Με την πάροδο του χρόνου ωστόσο απόκτησαν ποικίλο περιεχόμενο και μπορουσαν να είναι ερωτικά, να αφορουν έργα τέχνης, να ειναι ακόμη και σκωπτικά.

.
Ως αγουρίδα μού ειπες όχι, ώριμη ρώγα ούτε που σε ειδα,
τουλάχιστον μη μου αρνηθεις μια γευση από σταφίδα.
.
Όμφαξ ουκ επένευσας.ότ’ ής σταφυλή,παρεπέμψω.
 μή φθονέσης δούναι κάν βραχύ τής σταφίδος..
.
……………………………………………………….. . ..Ανώνυμος
.


"Επιτύμβιο" του Γ. Μοραλη

Ο σκοπός κι ο προορισμός του επιγραμματος προσδιόρισε τη μορφή του και το καθόρισε στα βασικά του στοιχεία από πολύ νωρίς. Αφου θα χαρασόταν σε περιορισμενη επιφάνεια, πολύ συχνά μικρή, έπρεπε να ειναι σύντομο. Τα περισσότερα δεν ξεπερνούσαν του 6 στίχους. Σε αυτό το συντομο μέγεθος έπρεπε να ειναι και περιεκτικό. Ο δημιουργός του συνεπώς έπρεπε να ειναι δεξιοτέχνης. Αναλογα μάλιστα το είδος του επιγράμματος αλλαζε και το μέτρο στο οποίο ήταν γραμμένο. Πολύ σύντομα αυτή η απαιτητική κατηγορία της ποίησης απόκτησε ιδιαίτερη λάμψη, και μετατράπηκε σε πεδίο επίδειξης της ικανότητας των ποιητών. Με τον καιρό το χαραγμα κατέληξε να ειναι “επώνυμο”, να φέρει δηλαδή και να διασώζει το όνομα του δημιουργού του, και καποιες φορές [λιγες ειναι η αλήθεια] και μέσα στο ίδιο το κείμενο. Σιγά σιγά το είδος απέκτησε αναγνωρίσιμους εκφραστικούς τρόπους, τυπικές εκφράσεις, ξεχωριστά θεματικά στοιχεία και μοτίβα από τα άλλα είδη της ποίησης [όπως το επος, η ελεγεία, κ.α].

Στα ελληνιστικά πια χρόνια το επίγραμμα εχει αυτονομηθεί και διακριθεί τόσο πολύ ως ποιητικό είδος, που “κατεβαίνει” από την χαραγμενη επιφάνεια και αποκτά προφορική μορφή. Η πορεία που έχει διανυσει μέσα στους αιώνες ειναι μεγαλη. Απο την χρησιμότητά του ως επιτυμβιας απλής πληροφορίας, καταλήγει να ειναι μια φιλοσοφική, λογοτεχνική και αισθητική [αυτ]αξία. Από τον 4ο αιώνα π.Χ. διαμορφώνονται οι πρωτες συλλογές. Από κει και πέρα τα επιγράμματα θα γράφονται, θα καταγράφονται και θα ανθολογούνται χωρίς ποτέ να γνωρίσουν την πέτρα, το μαρμαρο ή το κεραμικό.

.
Λουζόταν η ασημόποδη παρθένα και τα ωριμα μήλα
των απαλότατων μαστών της τη δροσιά ρουφούσαν.
Κι οι ολοστρόγγυλοι γλουτοί της σε άμιλλα κυκλοδρομούσαν,
καθώς το δερμα, σαν νερό καθάριο, αναρριγούσε.
Και τεντωμένο το ένα χέρι της έσκεπε τα καμπύλα
του Ευρώτα της -όχι ολον, μόνο όσον μπορούσε.
.
Παρθένος αργυρόπεζος ελούετο,χρύσεα μαζών
 χρωτί γαλακτοπαγεί μήλα διαινομένη.
 πυγαί δ’ αλλήλαις περιηγέες ειλίσσοντο,
 ύδατος υγροτέρω χρωτί σαλευόμεναι.
 τόν δ’ υπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χείρ
 ουχ όλον Ευρώταν,αλλ’ όσον ηδύνατο.
.
………………………. ….Ρουφίνος [~ 2ος αιώνας π.Χ.]
.

.
Μια κατηγορία επιγραμμάτων είναι τα ερωτικά. Τα συμπεράσματα που μπορουν να συναχθούν απο την εξέταση της κατηγορίας αυτής ειναι επισφαλή, όπως επισφαλής ειναι αλλωστε καθε βεβαιότητα στον Ερωτα. Οι στιχοι μιλάνε για όλες τις εκδοχές του: για τους τραυματίες έρωτες, τους ανομολόγητους πόθους, τα ανεκπληρωτα ταματα, τα επι γης θαματα, της σάρκας τα ξοδέματα, τις ανομες νυχτες , τον ομόφυλο έρωτα, τον παιδόφιλο, τον πλατωνικό, τον αγοραίο. Και η λίστα δεν εχει δεν έχει αρχίσει καν να γράφεται…


“Ξαπλωμένο γυμνο “, 1917, Α. Modigliani
Αλλά ποιος μιλάει κάθε φορά στο επίγραμμα και σε ποιον αναφέρεται, δεν ειναι εξακριβωμένο. Ονόματα, ναι υπάρχουν πολλά, αλλωστε όπως είπαμε πολλά απο τα επιγραμματα ειναι επώνυμα. Συνεπως, ναι, τα ονοματα ειναι πολλά, ίσως όσα και τα προσωπεία… Πότε ομως μιλάει ο ποιητής, πότε ο παραγγελιοδότης; Πότε το όνομα στο στιχο ειναι αληθινό και πότε κρυβεται από κάτω κάποιο άλλο; Πότε στο όνομα μιας εταίρας δεν χωρεί, εκει κάπου αναμεσα στα γραμματα, το όνομα κάποιας παντρεμένης ή καποιας απροσιτης κόρης; Πόσες φορές αλήθεια δεν εχουμε να κανουμε με ονοματα υποκατάστατα…

.
Λάμψε, νυχτερινή, δικέραστη, φιλεύωχη Σελήνη,
λάμψε μέσα από τις γρύλιες των παραθυριών γλιστρώντας.
το φως σου ας λούσει την ξανθη Καλλίστιον -κι αν, αθάνατη ως είσαι,
θωρείς τα μυστικά των εραστών, ποιός θα σε ψέξει;
Ξέρω, Σελήνη, μακαρίζεις και τους δυο, κι εμέ κι εκείνη:
και τη ψυχή σου ο Ενδυμίων είχε κάποτε αναφλέξει.
.
Νυκτερινή, δίκερως, φιλοπάννυχε, φαίνε, Σελήνη,
φαίνε δι ευτρήτων βολλομένη θυρίδων.
αυγαζε χρυσέην Καλλίστιον, ες τα φιλεύντων
έργα κατοπτέυειν ου φθονος αθανάτη.
ολβίζεις και τηνδε και ημέας, οίδα, Σελήνη,
και γαρ συ ψυχήν έφλεγεν Ενδυμίων.

………………………………………………………….Φιλόδημος [ 1ος αιώνας π.Χ. ]



Ερυθρόμορφη κύλικα, ~6ος αιώνας π.Χ, Ζευγαρια Εραστών

.
Κάποια από τα κείμενα διακρίνονται για τον λυρισμό τους, κάποια άλλα για τον αισθησιασμό τους, σε κάποια τονιζεται έντονα η οδύνη της ερωτευμένης ψυχής, ενώ άλλα ξεχωρίζουν για την τολμηρότητα των εικόνων και των εκφράσεων. Οι προσπαθειες ωστόσο των μελετητών να συγκροτήσουν βασει του συνόλου έργου μια εικόνα του Ερωτα των εποχών εκεινων δεν ευδοκιμεί. Δεν ειναι σαφές το μερίδιο της ποιητικής μυθοπλασίας του ερωτα. Ακόμα κι όταν η ερωτική επιγραμματική ποίηση εγκατέλειψε την τριτοπρόσωπη γραφή κι εγινε πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Και δεν πρέπει να μας διαφεύγουν [για να ικανοποιήσω και τον φίλο μου τον Τσαλ] κι άλλες διαστάσεις του θεματος όπως οι κοινωνικές-ταξικες: κάποια απο τα επιγράμματα γράφηκαν για να απαγγελθούν στα συμπόσια, παρουσία των εταίρων. .
.
Ευτόρνευτο, ολοστρόγγυλο, μονόλαβο, λεπτό κανάτι
ψηλαύχενο, που φλυαρεις απ’ το στενό σου στόμα,
του Βάκχου, των Μουσών, της Κύπρης δουλικό χαριτωμένο,
γλυκόγελη, τερπνή των συμποσίων μου οικονόμα,
γιατί μεθάς με μένα έτσι στεγνό; με μένα μεθυσμένο
γιατί στεγνό; Είσαι ως συνδαιτυμόνας μόνο απάτη.
.
Στογγύλη, ευτόρνευτε, μονούατε, μακροτραχυλε,
υψάυχην στεινώ φθεγγομένη στόματι,
Βάκχου και Μουσέων ιλαρή λάτρι και Κυθερείης,
ηδυγελως, τερπνή συμβολικών ταμίη,
τιφθ’ , οπόταν νήφω, μεθύεις συ μοι, ην δε μεθυσθώ,
εκνήφεις; αδικείς συμποτικήν φιλίην.
.
……………………………………………………..Ανώνυμος
.

Το σύνολο των διασωθέντων επιγραμμάτων, των ερωτικών και των άλλων κατηγοριών, βρίσκεται συγκεντρωμένο σε δυο μόνο βυζαντινές συλλογές που έφτασαν ως τις μερες μας, και που με τη σειρά τους συγκροτήθηκαν βασισμένες σε παλαιότερες [την υπαρξη ομως των οποίων γνωρίζουμε μόνο έτσι, εμμεσα]. Ενα από τα σημαντικότερα έργα της αρχαίας και μεσαιωνικής ελληνικής γραμματείας ειναι η συγκρότηση της Παλατινής [ή Ελληνικής] Ανθολογίας [10ος αιωνας μ.Χ.] , μιας συλλογής επιλεγμένων κειμένων από το 7 αιώνα π.Χ. και μετά, που πήρε το όνομά της από την Παλατινή Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης όπου εντοπίστηκε το χειρόγραφο. Η δευτερη συλλογή οφείλεται στον σημαντικό λόγιο της πρώιμης Παλαιολόγειας Αναγέννησης, τον μοναχό Μαξιμο (Μανουηλ) Πλανούδη [~ 1260-1310]. Η συλλογή αυτή ειναι μικρότερη από την Παλατινή Ανθολογία και ειναι επιβαρυμένη από τις προσωπικές παρεμβάσης του συλλογέα, ο οποίος πέραν της συγκρότησής της προχώρησε σε “βελτιώσεις” των επιγραμμάτων με περικοπές, διορθώσεις ή συμπληρωσεις, βάσει της ατομικής του σεμνοτυφίας και των αισθητικών προτιμησεων της εποχής.

.
υ.γ. : για τα αναφερόμενα επιγράμματα χρησιμοποιηθηκε η μετάφραση του Νίκου Χ. Χουρμουζιάδη, που τη θεωρώ καλυτερη για τα συγκεκριμένα. Για να μπορέσει όμως καποιος που δεν ειναι εξοικειωμένος με την αρχαία γλώσσα να καταλάβει την ομορφιά των στίχων θα πρέπει να αντιπαραβάλει μεταφράσεις, καθώς μία μονη αποτελεί απλώς εκδοχή του επιγράμματος. Για την οικονομία του χώρου δεν μπορούσα να το κάμω. Όποιος/α ενδιαφέρεται, ωστόσο, μπορεί να πάει εδώ, όπου υπάρχουν τρεις διαφορετικές μεταφράσεις για το ίδιο επιγράμμα.
..
.
Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο Τσαλαπετεινό του blogspot, για την επιλογή της μουσικής που συνοδεύει τούτο το κείμενο. Όταν τον ρώτησα “μα γιατί αυτή ειδικά την μουσική;” μου απάντησε ”με τετοιο κατεβατό που έγραψες θες κατις που να κρατά Ωρες!”
Του στέλνω την αγαπη μου.

.

Πηγές

Ανθολογία Ελληνική, τομ. 2, ” Παλατινή Ανθολογία, Βιβλίο Ε’ : Ερωτικά επιγραμματα“, εκδ. Κάκτος, 2003

Λαζανάς Β., “Τα αρχαία ελληνικά ερωτικά επιγράμματα”, εκδ. Παπαδήμα, 1992

Λεντάκης Α., “500 ποιήματα από την Παλατινή Ανθολογία“, εκδ. Δωρικός, 1993

Χουρμουζιάδης Ν. Χ. (Επιμ. – Μτφρ.), “Παλατινή Ανθολογία. Ερωτικά Επιγράμματα“, εκδ. στιγμή, 1999

http://www.poiein.gr/archives/2435/index.html

http://www.sarantakos.com/language/par-fileis.html

http://el.wikipedia.org/wiki/Παλατινή_Ανθολογία

http://www2.egiklopedia.gr/imeportal/forms/filePage.aspx?lemmaId=5200

.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τσαλαπετεινός







Τσαλαπετεινός

Αφέντη δεν ξέρω αν πρώτα πρέπει να σε ευχαριστήσω για την τιμή της αφιέρωσης ή να βγάλω το καπέλο μου στην ανάρτησή σου. Από τον Προφήτη Ελισσαίο- μεγάλη η χάρη του – και δώθε ο πήχης πια δε φαίνεται τόσο ψηλά που ανέβηκε.
Τι να πρωτοπώ; Για την καταπληκτική ιδέα της ανάρτησης, για την εξαιρετική επιλογή των επιγραμμάτων, για την εικονογράφηση – Μόραλης εκπληκτκός… (Με κόλλησες το χούι σου και έχω αρχίσει να μασουλάω το καπέλο μου κι εγώ δεν έχω μεγάλη συλλογή σαν του λόγου σου.)

Το μόνο που μπορώ να καταθέσω ως συνεισφορά είναι σχετικής θεματολογίας όμως προέρχεται από τη Μήδεια του Ευριπίδη σε μετάφραση Πρεβελάκη, μελοποίηση Χατζηδάκι με τον Δ. Ψαριανό. (Να βάλω και το αρχαίο κείμενο έ; )

ἔρωτες ὑπὲρ μὲν ἄγαν
ἐλθόντες οὐκ εὐδοξίαν
οὐδ΄ ἀρετὰν παρέδωκαν
ἀνδράσιν· εἰ δ΄ ἅλις ἔλθοι
Κύπρις͵ οὐκ ἄλλα θεὸς εὔχαρις οὕτως.

μήποτ΄͵ ὦ δέσποιν΄͵ ἐπ΄ ἐμοὶ χρυσέων τόξων ἐφείης
ἱμέρῳ χρίσασ΄ ἄφυκτον οἰστόν.



στο Νοεμβρίου 29, 2009 στις 11:05
renata
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)