Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...
ΠΟΛΥΞΕΝΗ - ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bρυκόλακες αλαλάζοντες και σιδηροπαγείς αύραι μού έφεραν χτες, περί το μεσονύκτιον, μεσουρανούντος του ηλίου της δικαιοσύνης, το μήνυμα του Nτάντε Γκαμπριέλ Pοσσέτη, του Isidore Ducasse και του Παναγή του Kουταλιανού. H πίκρα μου στάθηκε μεγάλη ! Mέχρι της στιγμής εκείνης επίστευα εις τα προφητικά οράματα των τορναδόρων, πρόσμενα τους χρησμούς των αλλοφρόνων ιππέων, προσδοκούσα τας μεταφυσικάς επεμβάσεις των αγαλμάτων. Mε γαλήνευε η ιδέα του πτώματός μου. H μόνη μου χαρά ήτανε οι πλόκαμοι των μαλλιών της. Έσκυβα ευλαβικά και φιλούσα την άκρια των δακτύλων της. Παιδί ακόμα, στην δύσιν του ηλίου, έτρεχα ωσάν τρελλός να προφτάσω να κλέψω, πριν νυχτώση, τα λησμονημένα σκιάχτρα μέσ' απ' τα χωράφια. Kαι όμως την έχασα, μπορώ να πω μέσ' απ' τα χέρια μου, ωσάν να μην ήταν ποτές παρά ένα απατηλόν όραμα, παρά ένα κοινότατο σφυρί. Στη θέση της βρέθηκε μονάχα ένας καθρέπτης. Kι' όταν έσκυψα να δω μέσα σ' αυτόν τον καθρέφτη, δεν είδ' άλλο τίποτες παρά μόνο δύο μικρά λιθάρια : το ένα ελέγετο Πολυξένη, και το άλλο, Πολυξένη επίσης.
Πίνω
στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που
έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας
περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
-
o drakos - Fast poster
- Δημοσ.: 1138
- Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
- Τοποθεσια: αλλού..
Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...
Σε Παλιό Συμφοιτητή
Φίλε, η καρδιά μου τώρα σα να γέρασε
Τελειώσε η ζωή μου της Αθήνας,
Που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε,
Και με την πίκρα κάποτε της πείνας.
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που πατρίδα μου
Τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης
Παρά περαστικός με την ελπίδα μου,
Με τ' όνειρο που εσβήστει, ταξιδιώτης.
Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
Και θα μου πουν δεν ξέρουνε τι εγίνεις.
Μ' άλλον μαζί θα ειδώ την Αφροδίτη σου
Κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.
Θα πάω προς στην ταβέρνα, το Σαμιώτικο
Που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα ΄ναι αλλιώτικο,
Όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.
Θ΄ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
Στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα,
Τριγύρω θα ΄ναι ωραία, πλατύς ορίζοντας
Και θα ΄ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.
Κώστας Καρυωτάκης (1896-928)
Πίνω
στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που
έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας
περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
-
o drakos - Fast poster
- Δημοσ.: 1138
- Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
- Τοποθεσια: αλλού..
-
общие Ставрогина - Μπιμπελό στρατηγίνα - Στην ομάδα από το '10
- Δημοσ.: 29173
- Εγγραφη: Δεκέμβριος 24th, 2007, 6:23 pm
- Τοποθεσια: Mars
Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...
Πίνω
στα κουρέλια όπου και να είναι. Και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που
έτρεχε πάντα μακριά μας και ποτέ δεν ήρθε ...και σε αυτούς που μας
περιμένουν να γυρίσουμε και εμείς δεν θα πάμε.
-
o drakos - Fast poster
- Δημοσ.: 1138
- Εγγραφη: Οκτώβριος 4th, 2010, 6:48 pm
- Τοποθεσια: αλλού..
-
Chimaera - In.Flux.
- Δημοσ.: 6763
- Εγγραφη: Ιανουάριος 25th, 2011, 3:29 pm
- Τοποθεσια: In Flux
Re: ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟ ΜΕΛΟΣ...
Κοίτα το φεγγάρι να με δεις
βγες μες στην βροχή να με αγγίξεις
φέρτα πάνω κάτω να χαρείς
μες στην μοναξιά μου μην μ' αφήσεις
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι
δεν μπορώ
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
μία ζωή δίχως εσένα
πως να ζω
Κοίτα το φεγγάρι να με δεις
βγες έξω στ' αγέρι να με νοιώσεις
φερ' τα πάνω κάτω να χαρείς
πίσω τη ζωή μου να μου δώσεις
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι
δεν μπορώ
Όλα ένα ψέμα ένα τέρμα
μία πόλη δίχως ρεύμα
μία ζωή δίχως εσένα
πως να ζω
Νομιζω πως η μοναδικη δουλεια που θα μου ταιριαζε καπως,ειναι αυτη του Θεου
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
http://www.youtube.com/watch?v=9p1syaWA ... ZhdKW8QM6k
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου