ΧΑΝΕΣΑΙ ΜΕΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Δεν σε μισώ ούτε σε παρεξηγώ
ίσως ίσως σ' έχουν πληγώσει
για αυτό μου φέρεσαι σκληρά
δεν σε μισώ ούτε και προσπαθώ
να αποκομίσω κάτι
δεν ντρέπομαι ούτε θα ντραπώ
να το φωνάξω σ' αγαπώ
θεός να μην με σώσει
αν δεν σου δείξω αγάπη.

Χάνεσαι μες το άπειρο
πιάνεσαι από τον κόσμο
και όταν σε κατακρίνουν
δένεσαι με τον φθόνο
θυμάσαι πάντα τα παλιά
κοιμάσαι με εφιάλτες
και όταν ξυπνάς απότομα
λυπάσαι για τον πόνο.

Δεν σε μισώ ούτε και σε κακίζω
ίσως ίσως σ' έχουν πικράνει
για αυτό με βλέπεις πονηρά
δεν σε μισώ ούτε αγαναχτώ
αντίθετα υποφέρω
δεν ντρέπομαι ούτε θα ντραπώ
να το φωνάξω σ' αγαπώ
θεός να μην με νιώσει
αληθινά στο λέω.

ακομα και τα πουλια ξερουν ν'αγαπουν....

 ακομα και τα πουλια ξερουν ν'αγαπουν....

ποια ειναι αληθεια η πιο τρυφερη λεξη που εχεις ακουσει ποτε;;

η πιο αληθινη;;

ποτε εξεφρασες αυτο που ενιωσες ,ακριβως οπως το ενιωσες χωρις να φοβηθεις την απορριψη ή ισως και τον χλευασμο;;

ποτε θυμηθηκες για τελευταια φορα οτι εισαι ανθρωπος ;;

οτι εχεις αδυναμιες,παθη....

οτι κανεις λαθη..;

η πιο παρεξηγημενη λεξη................

Σ ΑΓΑΠΩ

ψευτικη πολλες φορες, ανουσια τις περισσοτερες...

πολλες φορες αλλα λεμε και αλλα εννοουμε...

αναλογησου τις φορες που ειπες Σ ΑΓΑΠΩ χωρις στην πραγματικοτητα να το εννοεις...

εννοουσες....ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ...

ποσες φορες ειπες ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ και εννοουσες....ΣΕ ΘΕΛΩ...

ποσες ειπες ΣΕ ΘΕΛΩ ενω απλα δεν ειχες αλλα περιθωρια επιλογης...

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

λες;;;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που εισαι διπλα μου;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μοιραζεσαι το ταξιδι σου μαζι μου;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με νοιαζεσαι;;

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μ αντεχεις;;;

Για μενα το μεγαλυτερο αμαρτημα ειναι η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ....

Και ''ουδεις αχαριστοτερος του ευεργετηθεντος''!!!!

Αν είναι αλήθεια..

..αυτό που χωράς

δεν είναι ποτέ λάθος ..

απλά ίσως Ζητά θυσία 

στο βωμό της αγάπης

και την τελευταία άμυνα 

του είναι σου
για να το νοιώσεις.-

Ρέμβης κι ανασαιμιάς

14Φεβ 2008

22

Σ' ανταμώνω σ' ένα άστρο που λαβώνει

και στο μέλλον τ΄ αχανές το ζωηρό
και στον άνεμο που όλο μας ζυγώνει

σου γητεύω το φιλί το ποθητό

Δραπετεύει το φεγγάρι στο ξενύχτι
συναντά την ηδονή στο πουθενά
την κρατά στην αγκαλιά του μ΄ ένα δίχτυ
και στενάζει με καυτή ανασαιμιά

Την ανάσα σου εισπνέω μ' ένα άνθος
την θωρώ μες απ΄ τον πόθο των ματιών
την εκπνέω μες στα χείλη σου με πάθος
και μεθούμε απ' την δίνη των φιλιών

Είσαι δαίμονας, τ' ανέμου ερωμένη
και δυνάστης, καταιγίδα στ΄ ανοιχτά
μια σειρήνα π' ανασαίνει και προσμένει
ένας φάρος που μας φέρνει πιο κοντά 

- Στην Ελένη Γ. ( L.N.E ) - 

_ Τάκης Τσαντήλας _

Tags: αφιερωμένα, έμμετρες αποδράσεις, στίχοι, ποίηση, σκέψεις

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31suSuv8t

Για σένα..

08Φεβ 2008

21

Αστέρια ρίχνω στα μαλλιά σου.
Στάλες δροσιάς, να συντροφεύουν τα όνειρά σου.
Με συνεπήρε η ομορφιά σου και ξεχάστηκα.
Το ραβδάκι, μου γλίστρησε από τα χέρια.
Κατέβηκα δειλά στη γη να το βρω.
Τα ροδοπέταλα τίναξα πάνω από το σεντόνι.
Έβαλα τη καλή φορεσιά.
Τη γαλάζια.
Ζωγράφισα δύο κοκκινίλες στα μάγουλα.
Βούρτσισα τα μαλλιά.
Κοιτάχτηκα στη λίμνη με τα νούφαρα.
Έτοιμη.
Εμφανίστηκα μπροστά σου άξαφνα.
Δεν τρόμαξες.
Είχε χαθεί η φωνή μου.
Σε άγγιξα.
Γύρισες προς το μέρος μου.
Χαμογέλασες.
Τα μάτια μου κοίταξες.
Τα μάτια σου είδα κι εγώ.
Με πήρες μια αγκαλιά...
Έσκυψες και έψαξες μέσα στις αγριοτριανταφυλλιές.
Βρήκες το ραβδάκι μου.
Μάτωσε το κορμί σου από τα αγκάθια.
Μάτωσε το ραβδί από το κορμί σου.
Άπλωσες το πληγωμένο σου χέρι και μου το πρόσφερες.
Το πήρα και φίλησα το κόκκινο δάκρυ που έσταζε από το αστέρι που είχε στην άκρη του.
Το ακούμπησα στα χείλη σου και αυτά, πήραν χρώμα.
Τα μαύρα σου μαλλιά ανέμισαν.
Τα μαύρα σου μάτια ανοιγόκλεισαν.
Όταν είδα εκείνο το κορίτσι να σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπό σου,
ανάσα πήρα, γεμάτη από το άρωμά σου,
τότε χαμογέλασα κι εγώ.

Ευτυχισμένη απογειώθηκα.

 
Αφιερωμένο στον Μπάμπη μου, το παλικάρι μου

L.N.E

        

Tags: αφιερωμένα

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31su6PFMi

Σε χρώμα βυσινί..

31Ιαν 2008

17

Ψυχή μου,

ακόμα κι αν  νεκρή συρθώ στον Άδη απόψε,

εσύ, θα με αναστήσεις και πάλι.

Τα φιλιά , τα αγγίσματα  θα νιώσω,

να καλούν την ευτυχία σε αγρυπνία ιερή

Κι  ανάσα απ΄ τα χείλη σου καυτή θα πιω να ξεδιψάσω.

Με χρώμα από τα βύσσινα

που έκλεψα χθες βράδυ,

τη θάλασσα θα ντύσω

Κι όρκο θα κάνω στο νεαρό δαιμόνιο που έρωτα το λένε

κάθε δείλι να με καρφώνει με τα βέλη του,  

κάθε χάραμα να με ανασταίνει η αγκαλιά σου.

Να γείρω πλάι σου

φεγγάρι ολόγιομο τη μέρα,

ήλιος να ανιχνεύω τη νύχτα τα σκοτάδια σου.

Πόθος να γίνω,

να αρμενίζω στη βυσσινί σου θάλασσα.

Μια σταγόνα δάκρυ

στα μάτια σου θα αφήσω,

τα όνειρα που κάνουμε, πιο καθαρά να βλέπουν..

τάμα είναι, στον Νικόλα..

L.N.E

Tags: αφιερωμένα, ερωτικα

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31stl5hio

Άγγισμα

08Αυγ 2008

48

Ήρθα σιγά στο πλάι σου
και σ΄ άγγιξα ανάλαφρα
καθώς έβραζε
το ηφαίστειο στο σώμα σου
κι ανέδυε σεισμούς ηδονικούς
και η ανάσα σου πάλλονταν
εκπνέοντας πόθους απόκρυφους

Συνέχισα να σε αγγίζω
πιο έντονα, ιχνογραφούσα
το περίγραμμα στα χείλη σου
τις εξεγερμένες ρόγες των μαστών σου
τα μουσκεμένα σκέλια σου

Δεν μ΄ έβλεπες, απλά απολάμβανες 
σαν τον λαθραίο καπνό 
τσιγάρου σέρτικου 
που εισπνέεις άπληστα 
και που το νιώθεις μέσα σου 
να δρασκελά τις φλέβες σου 
να ρέει στο αίμα σου 
να υγραίνει το βλέμμα σου 
αλμυρό και διάφανο 
σαν μυστικό ερωτικό 
στο αγιόκλημα

- Στην Ελένη -

_Τάκης Τ. _

Tags: παρεκτροπές, αφιερωμένα, ποίηση, σκέψεις

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31st992e4

Λευκό κουστούμι..

02Σεπ 2008

Πυροβολώ εαυτό με κουστούμι λευκό

Προκαλώ τον γυμνό να σταθεί δυνατό

Του Αδάμ η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή

Σαν χωρέσει στο σώμα του η Εύα, αρχίζει η ζωή..

Της αλήθειας το δρόμο τραβώ

Τον χαράζω στο χάρτη εγώ

Δεν αφήνω το χθες ξανά να σταθεί

Για το αύριο δεν κάνω καμία ευχή..

Ζωγραφίζω το χρόνο με μια πινελιά

Της στιγμής το τραγούδι κρατάω αγκαλιά

Αμαρτία δεν είναι να ζεις

Αδικία μεγάλη -στο τέλος- χαμένος θα βγεις..

Ο θεός ο δικός μου δεν είν τιμωρός

Πως μπορεί τότε να ναι ο εαυτός μου δειλός

Μες στη μέση του κόσμου μονάχος εγώ..

Δεν δαγκώνω το μήλο, προτιμώ τη ζωή μου να στύψω, να πιω..

Του χυμού την ουσία μη ψάχνεις παντού

Κι αν το ρούχο μου είναι ενός άλλου καιρού

Το χαρίζω σε Σένα που είσαι κοντά

Μη κρυώσεις καρδιά μου, κι ας είναι αργά..

αφιερωμένο σε ένα Λιοντάρι που..

επιστρέφει στη φύση Του..

L.N.E

Tags: έμμετρες σκέψεις, αφιερωμένα

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31ssgZbby

Ανατροπή..

28Μαρ 2009

27

Πρωινό

και πάλι τα μάτια μου ανοίγω

έδωσε ο Θεός και μία ακόμη ημέρα ξημερώθηκα

Θερμοκρασία ανεκτή,

με μια ζακετούλα στους ώμους

λέω να κάνω την εκδρομή στα μέρη που αγαπώ

να συναντηθώ με τα νιάτα μου,

να αναπολήσω όσα όνειρα έζησαν

Κοιτώ το ρολόι για να μετρήσω 

πόσο χρόνο παίρνει η ζωή μου

ώρα 9:55

μουσική εύθυμη ακούγεται

κι εγώ συμπληρώνω τις νότες

με ψίθυρους μελωδικούς

Επιστρέφουν στιγμές που τα βιβλία τα χρησιμοποιούσα

ως μέσο μεταφοράς στα ταξίδια μου

στίγματα που τη ζωή μου σφράγισαν

στίγματα που συνυπέγραψα,

τόσο οικεία μου

Μπορώ να ομολογήσω τώρα

πως η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου

παρ΄ όλες τις ανηφοριές,

βρέθηκα σε σταθμούς που το τοπίο με γοήτευε

και οι άνθρωποι φιλόξενα μου φέρθηκαν

Απολαμβάνω τα χρώματα της άνοιξης

τ΄ αρώματα των λουλουδιών,

τη γεύση της θάλασσας στα χείλη μου

κάθε που η ανάμνηση του έρωτα με κυριεύει

Σύντροφος ακριβός η πένα μου

που αν και σταθερά ένοχη τη βρίσκω

για τη μπλε της μελάνη,

έχει τον τρόπο να ζωγραφίζει

ανάγλυφα κι έγχρωμα θέματα

Ακόμα και τώρα επιθυμώ

το αναπάντεχο δώρημα του καλλιτέχνη

ένα σκίτσο, μια προσωπογραφία μου

να έρθει λέει ο ταχυδρόμος

και να μου φέρει μήνυμα από σένα

πως κάποτε με είδες, με αναγνώρισες

πως με κράτησες μέσα στο νου σου σαν οπτασία,

πως με νοστάλγησες, πως με αγάπησες

να δω θα ήθελα τις γραμμές που χάραξες στο χαρτί

για να με σχηματίσεις,

να νιώσω την ανάγκη σου

να γεμίζει της απουσίας σου το κενό

από τη δική μου παρουσία

Επιθυμώ, ναι

και αυτό είναι η αιτία

που προκαλεί τα εντός μου κύτταρα

να μάχονται για την επόμενη ανάσα

αποζητώ την τρέλα, την ανατροπή

το δέρμα της ψυχής νωπό,

τα μάτια λάμπουν

Η ανάμνηση μένει πίσω

το ρολόι μου δείχνει 10:18

συνεχίζω να κοιτώ μπροστά,

συνεχίζω να ονειρεύομαι σε πείσμα του χρόνου

πως θα σε απαθανατίσω..

αφιερωμένο στη Ρένα

L.N.E

Tags: αφιερωμένα, σκέψεις

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31srtWGKv

Νόστος..

29Μαρ 2009

15

Το μονοπάτι που με άφησες

δεν ήταν με ροδοπέταλα στρωμένο

ανάκατο το βρήκα

γεμάτο παπαρούνες

κι ο μόχθος ποτάμι γίνηκε

έως ότου να βάλω τις γωνιές

στην εσοχή του πέλματος

κι έπειτα να το διαβώ

χωρίς την αφή σου οδηγό

Η επανάληψη της υγρασίας,

ο συνωστισμός μεθυσμένων συντρόφων

κι ο αγώνας που σου υποσχέθηκα,

αντάμωναν συχνά

Πάντα μου έλεγες για τη μετα-μόρφωση

για την επιθυμία των θνητών φτερά να βγάλουν

ν΄ απογειωθούν, να σπάσουν τη ρίζα

που τους κρατά αιχμάλωτους

Μετά από ώρες ιδιαίτερης εκμάθησης,

μετά από μετοίκηση σε περιβάλλον εκτός θερμοκηπίου

η απορία έπαψε

Στα μέσα του πελάγους οι σειρήνες σώπασαν

μια πεταλούδα ανυψώθηκε

αθόρυβα κι αυτή

ήρθε και στάθηκε στην υγρή μου κόμη

Η αίσθηση του να είσαι εδώ, πλάι μου πάντα

να με διδάσκεις, να με φροντίζεις, να με αγαπάς

έγινε συμπαγής με το δέρμα μου, η πέτρα ράγισε

και η ανάσα μου μεταλλάχθηκε

Επιβιώνω ασφαλής πια καθώς γνωρίζω

πως από το κύμα παίρνω ώθηση

να φτάσω στον προορισμό μου

Συνεχίζω το ταξίδι που λέγαμε

για να βρεθώ άνοιξη

στο νησί των Φαιάκων

να σκορπίσω τη γύρη

και να κολυμπήσω από εκεί στο μύθο,

που νόστο τον είπαν

όσοι σε γνώρισαν..

Υπόσχεση

στην 

  ΛΥΓΕΡΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

L.N.E

Tags: αφιερωμένα, σκέψεις

Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html#ixzz31srRo65U

Μονόκλινο Σύμπτωμα - Κική Δημουλά

Μονόκλινο Σύμπτωμα - Κική Δημουλά

Mονόκλινο σύμπτωμα Aπορούν κάθε φορά οι ξενοδόχοι που ζητώ μονόκλινο δωμάτιο στην πρόσοψη. Mε κοιτάζουν σαν ν' απαιτώ θάνατο με θέα. Έβαλα ενέχυρο τη θάλασσα κι είπα να κάνω φέτος διακοπές σε βουνό μη και ξορκίσουν τα θροΐσματα τους δάσους εκείνο το δαιμονισμένο σύνδρομο επιστροφής που κυριεύει αυτοστιγμεί κάθε διαφυγή μου. Aν μ' αγκαλιάσει σκέφτηκα ενός δέντρου ο σάτυρος κορμός μπορεί και να ριζώσω. Kαι στο βουνό τα ίδια. Σαν να 'ταν σιδερένιο το δωμάτιο κι ο καθαρός ανάλαφρος αέρας απέπνεε κλειδαριά. Nα ξεκλειδώσω πάλευα με τα ηρεμιστικά μου αλλά εκείνα ήτανε πιο άρρωστα από μένα. Tα ίδια που έγιναν στην Πύλο η ίδια άτακτος φυγή πρόπερσι από τη Σύρο στην Kαλαμάτα πέρσι τρισχειρότερα γεμάτο το τραίνο και θέλανε τα κλάματα να πάμε πίσω στην Aθήνα με τα πόδια. Tέτοια μανία καταδιώξεώς μου κυριεύει τους τόπους. Nα μου λείπει η απουσία σου; Δεν έρχεται μαζί μου την αφήνω σπίτι. Όρος ρητός της αλλαγής να μην ακολουθήσει. Άπληστο που είσαι Aνεξήγητο. Tόση διαφάνεια καταπάτησες για τη διασφάλισή σου κι έκανες θέρετρό σου τώρα αυτό το ανεξήγητο σύμπτωμα εχθρικό μου. Nα επιστρέφω αμέσως. Mε λεωφορείο ταξί αν πετύχω κανένα φεγγάρι που επιστρέφει κι εκείνο στην πιάτσα του αδειανό. Oλέθρια συνήθεια. Όχι τίποτ' άλλο μα αν δεν μ' αρέσει να δούμε πώς θα επιστρέψω από τον κάτω κόσμο σου Aνεξήγητο.

Απογοήτευση...

Απογοήτευση...

Αυτή η λέξη κυριαρχεί παντού, 
σε όποιο πρόσωπο και να κοιτάξεις 
βλέπεις ένα "παγωμένο" βλέμμα 
να κοιτάζει στο άπειρο και 
να μην ξέρει από που να ελπίζει σε κάτι...

Νιώθω τη ψυχή μου "γεμάτη" 
μα οι λέξεις δεν μπαίνουν σε σωστή σειρά, 
οι σκέψεις είναι τόσες πολλές...

Κάθε μέρα ελπίζω πως κάτι καλό μπορεί να γίνει για ν' αλλάξει άρδην η ψυχολογία όλων...

Αλήθεια, πόσοι έμειναν να είναι αισιόδοξοι για τα επόμενα χρόνια και το τι πρόκειται να γίνει σε τούτη τη χώρα;

ή για την ακρίβεια τι άλλο πρόκειται να γίνει σε τούτη τη χώρα;

- Πως γίνεται σε τούτο εδώ τον τόπο να μην τηρούνται οι νόμοι για όλους;

- Πως γίνεται να επιβάλλονται νέοι φόροι & νέες μειώσειςμισθών αντί να δοθεί έμφαση & προτεραιότητα στην ανάπτυξη;

- Μπορεί ν' αλλάξει σιγά σιγά αυτή η κατάσταση ή οδηγούμαστε με ακρίβεια σ' ενα τεράστιο πισωγύρισμα;

- Πότε επιτέλους μπορούμε να κοιτάξουμε την ουσία των πραγμάτων στη ζωή μας και να μη μένουμε μόνο στο "φαίνεσθαι" ;

Αλήθεια, οι νόμοι μπορούν να τηρηθούν και να εφαρμοστούν για όλους όσους είχαν και έχουν την ευθύνη του κρατικού χρήματος; 

Όλο απάτες & πλαστά επιδόματα βγαίνουν στη δημοσιότητα αλλά γίνεται μόνο τα κατώτερα στελέχη να είναι ένοχα για τέτοιες καταστάσεις; 

Επιπλέον, πως γίνεται να μην έχουν γίνει βήματα για τηνκατάργηση της γραφειοκρατίας που τόσο κακό κάνει στιςεπενδύσεις και δεν μπορούν να γίνουν πολλές καινοτόμες ιδέες πράξη;

Και για ν' αλλάξω λίγο τη διάθεση και το κλίμα, μπήκε ο Μάρτιος (αγαπημένος μήνας γαρ) και περιμένω πως και πως ν' αλλάξει ο καιρός και ν' αρχίσουν οι ζέστες (είμαι παιδί του καλοκαιριού μην τα λέμε πάλι!!) 

Κλείνοντας, να μην ξεχνάτε να χαρίζετε απλόχερα το χαμόγελο σας γιατί κάνει τους γύρω σας ν' ανησυχούν...

υγ. Η ψυχή δεν αγοράζεται με χρήματα αλλά μόνο με αληθινά αισθήματα...  

υγ.2. Οι πράξεις μετράνε, τα λόγια χάνονται...  

υγ.3. Πάνω απ' όλους και όλα είναι η υγεία!! 

Όλοι μας το θεωρούμε δεδομένο μα δεν είναι...

υγ.4. 

Τίτλος: Λίγη ζωή ακόμα
Μουσική: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Στίχοι: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Domenica

Αλλού εγώ τράβηξα και αλλού με πηγαίνεις..
Αλλιώς σε φαντάστηκα και άλλο μου βγαίνεις..
Ποτέ σου δεν ρίσκαρες και πώς να πιστέψεις;
Ποιο μέλλον μου συζητάς αν το παρόν δεν αντέξεις;
Κι αυτό είναι το τέλος μας.. Κι αυτή είν' η ζωή μας..
Αυτή είν' η αγάπη μας, δε θά 'ρθει μαζί μας..
Αυτός είναι ο έρωτας που τη λάμψη θαμπώνει..
Αυτή είναι η άγνωστη πλευρά που με λυτρώνει..

Μη με κοιτάς- δεν πρόκειται να μου αλλάξεις γνώμη..
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη...
Μακάρι νά 'κλεινε η πληγή με μια απλή συγγνώμη...
Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη..

Αυτές οι αλήθειες μας που γίναν κομμάτια..
Τα άπειρα σχέδια στα σκοτεινά δωμάτια.
Απίστευτη ήσουνα, γεμάτη με πάθη.
Στο φως σε περίμενα, μα βράδιασε πάλι...